yerli — sif. 1. Başqa yerdən gəlmə deyil, həmin yerdən olan, bu yerin əhalisindən olan. Yerli əhali. Yerli camaat. Bizim yerli deyil. // İs. mənasında. Yerlilər və gəlmələr. Yerlilərə məxsus adət və ənənələr. Buranın yerliləri əkinçidir. – <Südabənin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yerli-yersiz — z. Münasib, məqamında, yerində olub olmadığını nəzərə almadan, düz olub olmadığını bilmədən. Yerli yersiz irad tutmaq. Yerli yersiz danışmaq. Yerliyersiz tərifləmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cabəca — f. yerbəyer, yerli yerində … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
hesabi — ə. 1) hesab qaydalarına uyğun; 2) haqq hesabını bilən; 3) düz iş görən; haqlı; 4) öz qaydasında, yerli yerində; doğru, düzgün … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
süxənsənc — f. yerli yerində danışan, danışığını bilən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
abzas — <alm.> 1. Sətirbaşı. Abzasdan başlamaq. Abzasdan oxumaq. Müxtəlif abzasların yerli yerində olmasına fikir verilməli. 2. Mətnin bir sətirbaşından o biri sətirbaşına qədər olan hissəsi. Birinci abzası oxumaq. Redaktor məqalənin ikinci… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tutarlı — sif. 1. Əsaslı, yerli yerində, sübutlu, inkaredilməz, hədəfə düşən, düzgün, dəqiq. Tutarlı sübut. Tutarlı cavab. – Lakin bir adamı yıxmaq üçün tutarlı bir bəhanə də lazımdır. M. C.. Vəkilin tutarlı dəlillərini; Eşidib, az qalır, qalxıb əl vura. B … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əndazə — is. <fars.> 1. Kağızdan, kartondan kəsilmiş ülgü. // Ölçü, miqyas, ölçü vahidi. Bir əndazədə – bir ölçüdə, bir qaydada. <Qızların> hamısının libası bir qiymətdə, bir əndazədə və bir ölçüdə idi. M. S. O.. 2. Tənasüb, simmetriya,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əndazəli — sif. Biçimli, düzgün, mütənasib, qaydalı, hər cəhətdən yerli yerində … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tökülmək — f. 1. Axmaq, yuxarıdan aşağıya hərəkət etmək (mayelər haqqında). Budur, böyük bir şəlalənin suyu gurultu ilə axıb tökülür, aşağıda köpüklənərək yayılır. M. İ.. Gümüş rəngli çənlərə; Axıb dağ seli kimi; Qara qızıl tökülür. İ. Səfərli. // Düşmək… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
